Historia układu przesyłowego, którym transportowane są ścieki z części lewobrzeżnej Warszawy do oczyszczalni ścieków „Czajka” na Białołęce, zaczęła się w 1995 r. Wtedy powstał Masterplan dla Warszawy oraz pojawił się pomysł na budowę syfonu pod Wisłą. Za nami blisko trzy intensywne dekady rozbudowy systemu transportu ścieków w Warszawie.
Od 2013 r. układ przesyłowy odpowiada za transport ścieków z lewobrzeżnej części Warszawy do oczyszczalni „Czajka”.
Przed wybudowaniem tej oczyszczalni w 1991 r. wszystkie ścieki z Warszawy trafiały bezpośrednio do Wisły.
Pełne kalendarium:
1995-1997 – powstanie Planu Generalnego dla Wodociągów i Kanalizacji, czyli tzw. Masterplanu. Plan został przygotowany przez firmy SOGREAH i Safege. Stanowił część Programu Poprawy Warszawskich Usług Wodociągowych i Kanalizacyjnych. Proponowane rozwiązania: budowa dwóch kolektorów o średnicy wewnętrznej ok. 2 m do syfonu pod Wisłą. Syfon miałby rozwidlać się na prawym brzegu na dwie ścieżki: pierwsza – rurociąg o średnicy 2,5 m przez zbiornik retencyjny do pompowni „Nowodwory” oraz drugi rurociąg o średnicy 1,4 m biegnący na Żerań.
1999 – raport prof. Błaszczyka z Politechniki Warszawskiej, który zakładał przejście kolektora z ul. Marymonckiej w dwa rurociągi pod Wisłą o średnicy wewnętrznej ok. 1,4 m każdy, znajdujące się w tunelu o średnicy 3 m. Następnie ścieki miałyby trafić do dwóch pompowni (Żerań i Nowodwory). Z kolei retencja ścieków miała się odbywać w nowym kolektorze w ul. Marymonckiej.
1999 – aktualizacja Planu Generalnego dla Wodociągów i Kanalizacji. Powstał Plan Inwestycji Krótkoterminowych (KPI), w którym uwzględniono potrzebę zewnętrznego finansowania budowy układu przesyłowego dla ścieków z lewobrzeżnej części Warszawy do oczyszczalni ścieków „Czajka”.
1999 – COWI Konsulting Enginers and Planners AS z Danii (finansowana przez Duńską Agencję Ochrony Środowiska) podsumowuje poprzednie opracowania i rozstrzyga wybór lokalizacji oczyszczalni.
1999 – Rada Warszawy (Uchwała Rady Miasta nr XVI/147/99 z dnia 20.10.1999) zdecydowała o rozbudowie i modernizacji oczyszczalni ścieków „Czajka” oraz budowie układu przesyłowego. Zarzucono definitywnie projekt budowy oczyszczalni ścieków „Pancerz”. Rozpoczęły się przygotowania do realizacji projektu „Zaopatrzenie w wodę i oczyszczanie ścieków w Warszawie”.
1999/2000 – opracowanie „Koncepcji modernizacji i rozbudowy miejskiej oczyszczalni ścieków Czajka”, w ramach której potwierdzono możliwość zlokalizowania nowych obiektów na terenie oczyszczalni.
29.10.2003 – uchwała nr XIX/305/2003 Rady Warszawy – powierzenie MPWiK przygotowania i realizacji inwestycji, polegającej na rozbudowie OŚ „Czajka” wraz z systemem odprowadzania ścieków.
czerwiec 2005 – studium wykonalności przedsięwzięcia „Zaopatrzenie w wodę i oczyszczanie ścieków w Warszawie – Faza III” opracowane przez CEWOK Sp. z o.o., PROEKO Sp. z o.o. i Biprowod-Warszawa Sp. z o.o. Celem tej części przedsięwzięcia miała być budowa układu przesyłowego ścieków o długości ok. 10,5 km z lewobrzeżnej Warszawy do oczyszczalni ścieków „Czajka”.
W ramach studium wykonalności były analizowane trzy koncepcje rozbudowy systemu odbioru i oczyszczania ścieków:
Eksperci zdecydowali również o lokalizacji przejścia układu przesyłowego przez Wisłę. Rurociąg po wyjściu z kolektora Burakowskiego miał zostać zlokalizowany poniżej planowanego Mostu Północnego, co uzgodniono z Regionalnym Zarządem Gospodarki Wodnej w Warszawie (RZGW). Zarzucony został pomysł połączenia budowy układu przesyłowego z budową planowanego Mostu Północnego.
Studium zawierało także koncepcję lokalizacji układu przesyłowego ścieków. Ścieki miały być transportowane pod dnem Wisły i za pomocą syfonu przedostać się do przepompowni na prawym brzegu. Rurociąg miał być podwójny, każda rura miała mieć średnicę wewnętrzną ok. 1,6 m. Miał być poprowadzony wewnątrz rur osłonowych o średnicy wewnętrznej ok. 2 m.
08.07.2005 – uchwała Rady Miasta nr LVI/1521/2005 w sprawie złożenia wniosku do Komisji Europejskiej o dofinansowanie Projektu Faza III. We wniosku została uwzględniona budowa układu przesyłowego o długości 10,5 km. Założono przejście rurociągu pod Wisłą syfonem wykonanym w postaci dwóch rur o średnicy wewnętrznej 1,6 m, zamontowanych wewnątrz rur osłonowych o średnicy wewnętrznej 2 m.
05.08.2005 – złożenie wniosku o dofinansowanie z Funduszu Spójności dla Fazy III.
09.12.2005 – decyzja Komisji Europejskiej nr 2005PL16CPE003 ws. dofinansowania dla Projektu „Zaopatrzenie w wodę i oczyszczanie ścieków w Warszawie – Faza III”.
16.02.2006 – podpisanie umowy na opracowanie projektu układu przesyłowego ścieków pod Wisłą. Projekt ma przygotować konsorcjum firm: DHV POLSKA Sp. z o.o.(Lider), Grontmij Polska Sp. z o.o., ILF Consulting Engineers Polska Sp. z o.o. i Prokom Sp. z o.o.
maj 2006 – rozpoczęcie rozważań nad zasadnością zaprojektowania obudowy rur przewodowych jako jednej rury osłonowej.
czerwiec 2006 – opracowanie przez Prokom Sp. z o.o. dokumentu pt. „Wstępne porównanie wariantów przejścia syfonu pod Wisłą”, zawierającego m.in. zestawienie porównawcze kosztów zaopiniowane przez ekspertów z Politechniki Wrocławskiej i Politechniki Świętokrzyskiej. Opinia przygotowana w tym czasie przez RZGW wskazuje, że rozpatrywanie wariantów, w których niezbędne będzie wykonanie komór pośrednich na obszarze międzywala Wisły może praktycznie uniemożliwić uzgodnienie projektu.
03.08.2006 – zestawienie porównawcze kosztów obudowy rurociągów przy różnych wariantach przejścia pod Wisłą opracowane przez PROKOM – różnica kosztów dla tunelu o średnicy wewnętrznej ok. 4,5 m i 4,2 m nie przekracza 5%.
21.09.2006 – uchwała Rady m.st. Warszawy nr 81/25/73/2006 – wyrażenie zgody przez m.st. Warszawę na zawarcie umowy użyczenia terenów w celu budowy kolektorów sanitarnych.
03.10.2006 – uchwała Zarządu MPWiK dot. przeprowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia na wykonanie laboratoryjnych badań modelowych modelu fizycznego projektowanego w ramach zadania 04A/02 – usługi konsultingowe w zakresie budowy układu przesyłowego do OŚ „Czajka”.
07.11.2006 – uchwała Zarządu MPWiK nr 1378 o powiadomieniu NFOŚiGW o wprowadzeniu zmiany do koncepcji układu przesyłowego. Wówczas została wyrażona zgoda na zaprojektowanie i wykonanie obudowy o średnicy wewnętrznej 4,4 m w technologii tunelowej, czyli na przeprowadzenie syfonu pod Wisłą. Ostateczna decyzja, dotycząca wymiarów wewnętrznej obudowy tunelu miała zostać podjęta po przedstawieniu przez konsultanta (Prokom Sp. z o.o.) analizy i uzasadnieniu rekomendowanej średnicy.
13.11.2006 – analiza techniczna i eksploatacyjna różnych średnic wewnętrznych obudowy przedstawiona przez konsultanta tj. Prokom Sp. z o.o.
14.11.2006 – opinia Zakładu S2 (zakład sieci kanalizacyjnej) potwierdzająca słuszność wcześniejszej opinii, że „z punktu widzenia eksploatacji układu przesyłowego, najlepszym rozwiązaniem jest poprowadzenie dwóch nitek syfonu w jednej obudowie – jako obiekt przełazowy”.
29.11.2006 – PROKOM wskazuje w ostatecznym piśmie do MPWiK, że minimalna średnica obudowy, umożliwiająca prawidłowy montaż i późniejszą eksploatację powinna wynosić 4,40 m.
02.06.2009 – wystąpienie o dokonanie zmiany decyzji Komisji Europejskiej w sprawie zmiany warunków przedsięwzięcia w ramach Projektu „Zaopatrzenie w wodę i oczyszczanie ścieków w Warszawie” – realizacja układu przesyłowego wyłączona z Fazy III i przeniesiona do Fazy IV z uwagi na długotrwały proces zgód związanych z dostępnością terenów i wzrostem kosztów realizacji.
17.09.2009 – odbiór projektu budowlanego układu przesyłowego wraz z syfonem pod dnem Wisły wykonanego przez konsorcjum firm: DHV POLSKA Sp. z o.o.(Lider), Grontmij Polska Sp. z o.o., ILF Consulting Engineers Polska Sp. z o.o. i Prokom Sp. z o.o..
22.07.2010 – podpisanie umowy na roboty budowlane układu przesyłowego ścieków pod Wisłą z konsorcjum firm: Przedsiębiorstwo Robót Górniczych “METRO” Sp. z o.o.(Lider), Hydrobudowa Polska S.A., Hydrobudowa 9 S.A. i INFRA S.A.
23.07.2010 – podpisanie umowy z inżynierem kontraktu Egis Poland Sp. z o.o. (Lider) i Egis RAIL SA. na nadzór budowy układu przesyłowego wraz z syfonem.
20.12.2012 – formalne zakończenie robót budowlanych związanych z budową syfonu pod Wisłą. Obiekt został przejęty po przeprowadzonym rozruchu, który miał miejsce latem 2012 r. Wówczas ścieki po raz pierwszy dopłynęły układem przesyłowym do oczyszczalni ścieków „Czajka”.
21.03.2013 – Mazowiecki Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego odebrał budowę instalacji i wydał ostateczną decyzję użytkowania (Decyzja 450 /2013 oraz Decyzja 449/2013).
